Systemisch Werk rondom Afstand & Adoptie (1-jarig)

Adoptie is iets wat voor velen spreekt tot de verbeelding. Is het niet vanwege de romantiek van het redden van een kind tot de wens tot het vormen van het zo gewilde gezin. Alles leek voor lange tijd een juich en hallelujastemming op te leveren voor betrokkenen, maar afgelopen decennia zijn deze roze wolken deels vervangen door grijze en is er een hoog drukgebied ontstaan op dit onderwerp vanwege de vele kanttekeningen bij morele en emotionele ervaringen van betrokkenen met dit onderwerp. Niet in de laatste plaats de geadopteerden zelf, maar nu ook zo langzamerhand de kinderen van die geadopteerden. Dat het een grootschalige internationale impact zou hebben met rechtszaken over de hele wereld hadden maar weinig mensen voor ogen gehad toen het adopteren van kinderen in het westen als bon ton werd gezien. 

Nu de achterkant van het adopteren in beeld komt en het niet langer een modern sprookje meer is, maar een internationaal maatschappelijk vraagstuk met complexe morele onderwerpen komen ook de gevolgen van het 'klakkeloos' verplaatsen van kinderen in beeld en kan bijna niemand die adoptie serieus neemt rond het onderwerp van afstand heen. We weten nu dat het vele levens voor altijd beïnvloedt en eerder voor nieuwe vragen zorgt dan het in eerste oogopslag beantwoordde. 

Het onderwerp afstand en adoptie vormt daarom een gelaagde realiteit van traumaontwikkeling waarbij de consistentie van een verzekerde sociaal-economische voorspoed als enig argument niet langer dekkend is voor de sociaal-psychologische en emotionele gevolgen van afstand en adoptie. Als existentieel vraagstuk levert het ontelbare ingewikkelde vragen op waarbij eerder verwijdering en (opnieuw) iets van verlies tussen betrokkenen ontstaat, dan verbondenheid en verzoening. 

Het integratief contextueel systemische fenomenologische werk, ontwikkeld door de School voor Systemisch Bewustzijn, lijkt een diepgaand antwoord en een grond van existentiële verzoening op te leveren, waarbij er begrip en ruimte is voor diepgaand verdriet en verlies, afscheid en rouw.  

De hoofddocent, Hilbrand Westra (1969) is zelf geadopteerd uit Zuid-Korea in 1973 en groeide op in een multicultureel adoptiegezin met acht geadopteerden uit drie verschillende landen. Hij verloor zijn zus, Joo Min, in 1995, net voor haar 25e verjaardag. Vanwege zijn volhardende werk in het adoptieveld (vanaf 1989) werd hij Koninklijk onderscheiden (2015) als Ridder in de Orde van Oranje Nassau. Zijn naam komt veelvuldig voor in de Nederlandse adoptiegeschiedenis en wordt ook internationaal vaak gezien als expert op het gebied van internationale adoptie. Zijn zienswijze wordt door de reguliere hulpverlening en onderwijs vaak als controversieel ervaren. Niet zelden omdat hij overheden en adoptieouders aanspreekt op hun betrokkenheid en verantwoordelijkheid als belanghebbenden en machthebbers in dat gremium. 

In 2016 onttrok hij zich uit het directe politieke werkveld nadat hij sociaal-maatschappelijk werd 'bedreigd' door politici en wetenschappers zonder dat hij de kans kreeg zijn argumenten openbaar te verdedigen. 

Zijn ergernis dat na 50 jaar van interlandelijke adoptie de landelijke hulpverlening nog steeds niet in staat is om meer dan 60.000 geadopteerden en hun gezinnen in Nederland vakkundig te helpen deed hem ertoe noodzaken om zich hard te maken voor een landelijke adoptiehulpverleningsorganisatie. De realiteit dat er miljoenen aan overheidsgeld is gebruikt om adopties mogelijk te maken, maar dat het nauwelijks mogelijk is om structureel adoptiehulpverlening gefinancierd te krijgen toont de grote afwezigheid van de verantwoordelijkheid die de landelijke overheid neemt om serieus naar dit onderwerp te kijken. Onverlet de enkele initiatieven die er de laatste jaren lijken te zijn ontstaan. 

Hilbrand zijn werk heeft ervoor gezorgd dat er aandacht komt voor de sociaal-emotionele en belichaamde kant van dit vraagstuk. Zijn opstellingswerk in dit veld wordt door betrokkenen als diepgaand en noodzakelijk beschouwd. De rijzende vraag van betrokkenen uit de adoptiedriehoek (ouders-kind-adoptieouders) naar een gezamenlijke leer- en ontwikkelingsomgeving waar men van en met elkaar kan leren leeft al geruime tijd in Nederland en daarbuiten. Daarom biedt de School voor Systemisch Bewustzijn vanaf 2025 een 12-daagse leergang aan met als specialisatie afstand en adoptie. 

voor wie 

- Systemici met een basisopleiding Systemisch Werk & Opstellingen;
- Specialisten/hulpverleners met een training/opleiding op het gebied van traumaontwikkeling of anderszins;
- Studenten van de School voor Systemisch Bewustzijn;

- Psychologen met een grote betrokkenheid met het onderwerp; 
- Mocht je geen van bovenstaande vooropleidingen hebben, maar wel mee willen doen, vraag dan een intake gesprek aan via contact@systemisch-bewustzijn.nl of 06 19 65 87 63.